با: سرانی

درود
شاعر سعی دارد در سیر اندیشگی خود و با واسطه تجربیات زیستی اش شعری ساختمند با تراکنش مخاطب خود حفظ نماید اما در جاهایی که تلمیحات و اشارات در فرم شکسته و زبان دچار نقصان می شود و پل ارتباطی با مخاطب شکسته می شود ازنکات آسیب شناسانه ی شعر است مانند سطری که اشاره به نماز مادر و حرام شدن پدر دارد و یا پنجره ای که دخیل بسته …. از مواردی است که کارکرد زبان دچار نقصان شده . در کل شعر ارزش پالایش و بهره بردن و التذاذ مخاطب را برآورده می کند . و شعر اول هم که عمیق و افق معنایی زیبایی بهمراه دارد . موفق باشید .